رمزنگاری بصری(1)

رمزنگاری بصری (به انگلیسی: Visual cryptography) یکی از تکنیک‌های رمزنگاری است که توسط آن، سندهای چاپی (سندهایی که با چشم فیزیکی انسان قابل رویت هستند) بصورتی رمز شوند که برای رمزگشایی احتیاجی به سیستم کامپیوتری نباشد. یکی از بهترین روش‌هایی که در این زمینه ارائه شده‌است متعلق به مونی نائور و آدی شامیر می‌باشد که در سال ۱۹۹۴ و با دیدگاه رمزنگاری صفحات اشتراک رمز، گسترش داده شد. در روش آن‌ها، یک تصویر به n سهم شکسته می‌شود و تنها در شرایطی تصویر اصلی قابل بازیابی است که تمام اشتراک‌های رمز وجود داشته باشد و حتی با در اختیار داشتن n-1 اشتراک از صفحات رمز، هیچگونه اطلاعاتی از تصویر اصلی نمایش نخواهد داد. هر کدام از اشتراک‌های رمز، روی صفحات شفاف بصورت توزیعی از پیکسل‌ها، چاپ می‌شود (Transparency) و برای رمزگشایی لازم است صفحات اشتراک را روی هم قرار بدهیم. زمانی که تمام اشتراک‌ها را روی هم قرار بدهیم، تصویر اصلی ظاهر خواهد شد. در یک دیدگاه ساده، توسط صفحات شفاف می‌توان رمزنگاری One-Time Pad را پیاده سازی کرد؛ که یکی از اشتراک‌های رمز به عنوان Pad تعریف می‌شود و اشتراک دیگر نقش Ciphertext را بازی خواهد کرد.

حال در یک طرح ساده ی 2 از 2 یک تصویر مهم در مرحله ی رمزگذاری به دو تصویر مبهم رمز شده به طوری که هر یک از سهم ها به تنهایی هیچ گونه نشانه ای از تصویر اصلی به همراه ندارند و در مرحله ی رمزگشایی با روی هم قرارگیری دوسهم توسط سیستم بینایی انسان که تحت عملیات منطقی OR مفهوم می یابد ، تصویر رمز اصلی با کنتراستی ضعیف تر بازیابی می شود.